maandag 10 december 2018

Het zelfstandige verhaal




Een creatieve


Al van jongs af aan voel ik dat er creativiteit in m’n genen zit. Overgeërfd van de vrouwelijke lijn in mijn familie. Mijn oma was een creatieve vrouw, ze maakte de mooiste poppen, mijn groottante maakt de mooiste kaarten, en mijn mama is ook een echte doe-het-zelver met van alles en nog wat.
Ze gaf mij en mijn zus al snel alle mogelijke middelen om ons te kunnen uiten op dat vlak.   Wanneer het plastieken tafelkleed uit de kast werd gehaald wisten we dat we weer iets creatief mochten doen; gipsen beeldjes gieten en verven, nummerplaten schilderen, met strijkkralen spelen, juweeltjes maken uit plastiek, knutselen met papier, enz…

Ik kon behoorlijk goed tekenen en werd daar ook in bevestigd door familie en vrienden. Toen ik 12 was vond ik het dan ook een goede keuze om KSO te gaan studeren.
Iets wat ik tot mijn derde middelbaar heb volgehouden, hierna besefte ik dat ik ook interesse had in wetenschappen en biologie en voor ik  het wist was ik in 2011 afgestudeerd als verpleegkundige.
Maar dat creatieve is altijd blijven sluimeren, tijdens mijn studies had ik een blog en knutselde en creëerde ik erop los.

Ik ben een alleskunner, of toch een alles-probeerder.
Breien, haken, verven, tekenen, drukken, stempels maken, naaien, boetseren, boekbinden, illustreren, juwelen maken, noem het en ik heb het vast wel al eens geprobeerd. En ik had deze blog...

Amai zo schoon, verkoop je dat ook?


Wat krijg je te horen als je maaksels in de smaak vallen, juist ja, ‘amai ge moet dat verkopen!’
Wat ik in 2010 ook deed, het was de opkomst zeg maar van de ambachtelijke makers, het was nieuw, en het verkocht wel. Maar niet meer en niet minder.

In 2017 na wat, laten we het levensuitdagingen noemen, begon het weer harder te kriebelen dan ooit. Dus werd ik zelfstandige in bijberoep en begon ik een pop-up winkeltje voor 3 maanden in Leuven. Het heette ‘Bloom’.

Ik maakte en maakte en er leek geen stopknop te zitten op mijn ambities, dankzij sociale media vloog ik hoog.
Want op sociale media wordt je vaak gevolgd door mensen die jou dingen leuk en mooi vinden, ik heb nog nooit of weinig negatieve ervaringen gehad met sociale media. Dus met andere woorden; je wordt continu bevestigd.
De enige kritische kijker is mijn man. Die me voorzichtig probeerde te waarschuwen dat het hele zelfstandige verhaal een heel moeilijk en bij tijd heel duur verhaal is, en dat het echt niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Maar met de diamanten oogklepjes op overblufte ik hem met allemaal goede argumenten en ik geloofde er zo hard in, en in mezelf, dat ik de signalen niet zag.

De signalen dat het echt soms eerder strontgeur en flikkerlicht is ipv rozengeur en maneschijn.


-Let’s talk money
Zo cool, dingen kunnen  kopen voor je onderneming. Marketingmateriaal, middelen, een website. Elke uitgave is een uitgave maar in je hoofd denk je; ik heb dat nodig! Dat betaalt zichzelf wel terug. Ooit. Toch?
Je moet een boekhouding bijhouden. Je doet dit in het begin vol overgave, als een echt winkelmevrouw. Dan verwaterd het een beetje en prop je kassabonnetjes gewoon in een map, eerst nog wat gesorteerd, daarna gewoon, bij de hoop… En hoeveel had je nu ook weer uitgegeven voor dat marktje? En hoeveel zat er in je kassa toen je naar dat marktje ging. Och, ik ‘gok’ zoveel…

Je eerste afrekening voor de sociale bijdrage valt in de bus. Shit, dat is toch wel duur. Aha er bestaat zoiets als de vrijstellingsregeling! Om deze aan te vragen moet je wel even een administratief bos door, maar dit lukte nog net. Oef, ok I’ve got this!
Maar eigenlijk… Boekhouding bijhouden en kwartaalaangiftes doen is de hel. Je wil echt niet zien hoeveel je hebt uitgegeven aan stickers. En alle inkomsten van dat ene marktje, daar heb je eigenlijk niets aan over gehouden. (want tijdens dat marktje moest je toch ook eten, en drinken, en ook iets kopen van die sympathieke buurvrouw…)


Tijd tijd tijd

Tijd kruipt in je project alsof het een bodemloze put is die je wil vullen. ’s Avonds kijk je niet naar tv, want er moet nog iets af. Je bent altijd bezig, het stopt nooit, je project is altijd bij je. In je hoofd, in je huis (en al dat materiaal moet ergens staan…)
Je gaat naar markten op je vrije dagen en bouwt een pracht van een standje op en iedereen die langsloopt zegt ‘oooh’ en ‘aaaah, amai zelfgemaakt?!’. Maar eigenlijk vriezen je tenen eraf want het is f*cking koud, je bent al vroeg op, je hebt honger, je moet pipi maar durft je stand niet alleen laten…
Met andere woorden, het put uit. Eerst haal je er zoveel energie uit. Bij elke like, bij elke leuke commentaar krijg je een boost. En als er eens iets of iemand iets minder leuk zegt dan denk je, tja ‘haters gonna hate…’
Mensen waren aardig, zeker in real life. Want als je vriendin of familielid zo een avontuur aangaat zeg je zelf toch ook: ‘wauw das tof! Goed bezig, ik zou het niet kunnen, hoe doe je dat!’
Boem, weer een boost, ik kan het! Zie me gaan! Iedereen zegt het!
Maar eigenlijk was ik heel moe, ik miste mijn baby van 4 maanden oud, ik putte mezelf uit en ik had stress over al het geld dat buiten stroomde maar niet binnen.

The grand finale

Toen de financiële afgrond in zicht was, en dan bedoel ik echt serieus in zicht, als in: nog 1 maand en ik kan geen enkele rekening meer betalen. Wist ik dat ik mijn eerst zo vurige droom moest opbergen.
Om het in de woorden van kaatje van ketnet te zeggen, schuddebolleeee PATS
Weg alles. Gelukkig had ik mijn diploma en kon ik snel weer aan de slag in de zorgsector.
De eerste weken gaf ik nog een draai aan mijn verhaal, want je moet nu aan iedereen uitleggen dat het niet gelukt is en je zegt dat je trots bent dat je het geprobeerd hebt. Dat falen niet bestaat en blablabla. Maar eigenlijk was ik echt boos, ik had gefaald, noem het toch gewoon zoals het is, en durfde dat niet toegeven. Ik voelde me KUT. Ik wou er niets meer mee te maken hebben. Ik sloot alle social media af en liet sommige rekeningen onbetaald en berichten onbeantwoord.

En wat hebben we geleerd?

Nu, een halfjaar later is alles zo goed als afgerond. Financieel zit ik er terug bovenop, de laatste rekeningen zijn betaald, en ik kan er eindelijk terug over spreken.
Het is niet omdat je ergens goed in bent dat dit zaligmakend is, je wordt zo gestimuleerd door mooie praatjes, door successen, het lijkt allemaal zo makkelijk.. Maar; mooie quote, hier komt ‘ie;
Het is niet omdat je lekkere wafels kan bakken dat je morgen een bakkerij kan beginnen.

Ik heb mijn statuut als zelfstandige in bijberoep opgezegd (waarvoor ik zelfs eerst heb moeten sparen, oh ironie. Een statuut opzeggen kost redelijk wat geld…) en ik kan alleen maar zeggen, wat een opluchting.
Ik heb veel mensen en makers leren kennen en ze zullen je eerst niet willen vertellen wat ik je nu verteld heb. Want er hangt toch een klein beetje schaamte rond, dat je moet toegeven dat het soms echt niet leuk is.
Ik werk nu terug voor een loon waarvan ik weet dat het op het einde van de maand op mijn rekening staat, ik werk hier hard voor en ik word ervoor beloond.
Ook social media kan ik niet weerstaan, en dan vooral instagram, ik deel graag dingen, al is het met mijn kat. Daar is niets mis mee. En het kost me niks.
En creatief zijn, dat ben ik ook nog steeds. Ik breide me net nog een haarband, en een trui voor mijn dochter. Maar alleen voor mezelf, vrienden en familie. En als iemand zegt ‘amai wat schoon, ge zou dat moeten verkopen!’ Dan zeg ik; nee merci. Been there done that…






donderdag 5 januari 2017

Hoelang moet je fimo of polymeer klei bakken.

Wanneer je veel met polymeer klei werkt wil je ook dat je stukken duurzaam en sterk zijn.
Polymeer klei kan heel stevig en duurzaam zijn, als je het tenminste goed verwerkt.
Anders krijg je stukken die snel scheuren of breken. De juiste oventemperatuur en de juiste baktijd zijn de sleutel voor stevige kwalitatieve stukken die lang meegaan.



Hieromtrent bestaat enorm veel verwarring! Het begint eigenlijk al met de verpakking van je klei, hier staan de aanbevelingen van de fabrikant op en deze zijn zeer algemeen.
Afhankelijk van het merk klei zijn de aanbevolen baktemperaturen ergens tussen de 110°C en de 135°C, en de baktijd is meestal 30 minuten.

Polymeer klei is eigenlijk een klei met plastic componenten die tijdens het bakken zullen samensmelten. Dat polymeer klei eigenlijk plastiek is kan je ook merken wanneer het zeer warm is, je gebakken stuk kan dan zachter en flexibel aanvoelen. Het zou echter nooit mogen stuk gaan, goed gebakken klei is immers heel sterk.
Wanneer je bakt volgens de aanbevelingen van de fabrikant zal je stuk wel gebakken zijn maar dit zal meestal oppervlakkig zijn, de kern is niet lang genoeg blootgesteld aan de temperatuur en dit kan zich later uiten in scheurtjes of barsten.

Daarom deed ik een test met wat restjes klei, een mengeling van fimo en cernit klei, die ik dan telkens bakte op een andere baktijd.
De temperatuur die ik zelf ideaal vind is 135°C in mijn heteluchtoven. Sommige raden een oven thermometer aan en dit kan zeker nuttig zijn. Zeker wanneer je een conventionele oven hebt, of een oude oven. Mijn oven zijn temperatuur blijkt praktisch niet te fluctueren.




Ik bakte op 30 minuten, 60 minuten en 90 minuten,
hier de resultaten!







Na 30 minuten bakken op 135°C breekt de klei snel en zonder veel kracht te gebruiken.

Na 60 minuten bakken op 135°C breekt de klei toch nog redelijk vlot.


Na 90 minuten bakken op 135°C kan ik met veel kracht de klei toch nog breken, mede omdat het een heel dun stuk is. De ronde vorm echter kan ik niet meer breken.





Al mijn stukken worden hier dus ongeveer 90 minuten gebakken op 135°C om zeker te zijn dat ze ok zijn.

Nog tips of vragen?
Shoot! :)







vrijdag 20 maart 2015

DIY: Makkelijk te maken oorbellen.


Als je eens de crea-kriebels krijgt en een projectje zoekt dat de moeite waard is dan kan ik deze oorbellen aanbevelen. De oorbelletjes zijn gemaakt van fimo, een soort klei die je thuis kan afbakken.
Met fimo kan je in no-time gemakkelijk oorbellen maken die er super uitzien.

Wat je nodig hebt:
-fimo
-een (breek)mes
-om te versieren gebruikte ik goudverf
-studs (oorstekers) en slotjes en juwelenlijm

(Alles te vinden in bv. de banier)


Begin met het kneden van een stuk fimo en rol hiervan een balletje (ongeveer 1 vierkante cm groot)
De balletjes worden daarna gebakken volgens de gebruiksaanwijzing. Vlak na het bakken snij je het balletje in twee. Dat gaat makkelijk omdat de fimo nog niet helemaal is uitgehard. 

!Het in twee snijden kan je best doen na het bakken, ervoor snijden geeft een vervormd resultaat!


Nu kan je de helften decoreren, ik koos ervoor om 1 helft goud te schilderen. 


Als de verf droog is kunnen de studs erop gelijmd worden. 


Voilà, de nieuwe oorbellen zijn al een feit. Nu enkel nog genoeg geduld hebben (niet gemakkelijk :) ) om de lijm te laten drogen vooraleer je ze kan showen.





woensdag 11 maart 2015

DIY geometrie


Benodigdheden: touw + draad (kan eender welk kleur zijn of zelfs nylondraad) -naald (ik gebruikte een grote stopnaald)
-9 rietjes 
-schaar 


Stap 1: knip de rietjes op gelijke lengte


Stap 2: rijg draad aan de naald, zeker lang genoeg! Minimum 12x de lengte van een rietje. Rijg daarna 3 rietjes aan de draad en vorm een driehoek. Knoop de uiteinde stevig vast. Niets afknippen. 

Stap 3: rijg nog 2 rietjes aan de draad. 
Nu is het kwestie van steeds door een rietje terug te rijgen om te bevestigen. 
Stap 4:  een rietje erbij om de vorm driedimensioneel te maken. 


Er is nu 1 driehoek gemaakt. De rest van de vorm is af te maken op dezelfde manier. Steeds de draad terugrijgen door een rietje. 



De laatste draad goed aanspannen en dichtknopen. 


Je kan kleine en grote vormen maken, ze ophangen als mobiel of gewoon met washitape tegen de muur.







donderdag 17 mei 2012

Zelf paspelband maken

Soms wil je ergens een mooi paspelbandje tussen, tussen een rokje, of als extraatje voor je kussensloop bijvoorbeeld. Dan kan je deze kopen of zelf maken.

Als je je paspelband zelf maakt dan kan je nog voor de makkelijke oplossing kiezen en een biais band kopen en wat paspeltouw en dit touw vastnaaien in de biaisband.

Maar wat als ge nu wilt dat uwe paspel dezelfde stof is als uw bijhorende kussens, of een leuk patroontje weergeeft, dat vindt ge niet in de winkel... Dus dan kiezen we voor de meer, eu, intensievere weg en maken we ook zelf biaislint uit de verkozen stof, voila.

Volledig autodidatisch met behulp van een paar goede handleidingen  :)
ging ik aan de slag, alleen waren de handleidingen Engelstalig dus dacht ik, ik leg het eens in het Vlaams uit.

Het proces bestaat uit twee grote stappen:

Stap 1: Zelf biaislint maken. Hiervoor bestaat naar het schijnt een apparaat, maar het kan ook zonder, ultranetjes hoeft dat niet te zijn als je achteraf toch uw paspelband ergens tussen naait.

Kies je stof en maak een vierkante lap (40cm op cm bv)
Teken hier een diagonaal op. Meet langs de lijn telkens de breedte van 1 strook af (bv3.5 cm)
De reden dat het diagonale stroken zijn en niet een lange rechte strook is omdat je strook nu schuin op de richting van de stof geknipt wordt en dus 'meerekt'. Dat is handig als de paspelkoord in bochten moet gestikt worden (zoals rond een kussensloop).
Knip deze stroken.



Nu moeten deze stroken verbonden worden tot 1 lange strook.
Hallo naaimachine! We gaan de strookjes op elkaar leggen, enig geometrisch inzicht komt hier van pas...
Leg de strookjes zo:
Belangrijk hier is om de tipjes aan de hoekjes enigzins te laten overlappen, wanneer je dan de strook openplooit komt alles mooi overeen, doe je dat niet, is de strook SCHEEF. Lijkt vreemd op het eerste zicht mais bon,
je kan de strook openplooien!




Zo, eventueel nog eens overglijden met je strijkmachien en je hebt biaislint gemaakt.

Stap 2: Het paspeltouw tussen je biaisband naaien.
Is niet moeilijk en nog wel plezant. Voor dit touw koop ik gewoon katoenen veters in de veritas :)
Je kan dat ook kopen aan de lopende meter en aan verschillende diktes maar voor mijn project kwam deze 'anorakkoord' het beste en goedkoopste uit. Wel niet vergeten die plastieken tsjoepkes er af te knippen.


Om deze vast te naaien gebruiken we het ritsvoetje van de naaimachine, je legt het koord ertussen, (bovenaan kan je er eventueel even overnaaien zodat het vastzit.) en je begeleidt het koord met de stof langs het stikvoetje 



Wat eventueel kan helpen om een mooi strak resultaat te krijgen is de koord wat schuin te houden tegen je ritsvoetje.


Resultaat: Home made paspelband, yummie!



Nu begint het pas echt en kunt ge uw verse boreling gebruiken voor een project. 
In dit geval, mijn kussens


Stof: den Ikea
Paspelkoord: veter Veritas
Glazen schaaltje: Casa
Kussens: zelfgemaakt en gevuld met een kussen uit de Casa
Appels: de Delhaize

zondag 12 februari 2012

Oorbellen maken. Snel en makkelijk

Tijdens het shoppen voor materialen kwam ik een heel leuke en simpele manier om oorstekertjes of oorhangertjes te maken tegen. In het Engels heet deze manier van juwelen maken 'bezel setting' en ik heb er nog geen deftige Nederlandse vertaling voor gevonden. Ik noem het gewoon 'bezels'
EDIT-> we zijn ondertussen te weten gekomen hoe de dingen heten als je ze in de winkel wilt gaan kopen. De doorzichtige plakplaatjes heten 'bubble caps' en de bezels heten 'charm settings' 

Je hebt er wel het materiaal voor nodig maar eenmaal dit in huis kan je aan de slag en kan je je eigen unieke juweeltjes maken.


Je hebt 3 dingen nodig:

De doorzichtige plakplaatjes


 De oorstekertjes of oorhangertjes, al naargelang uw smaak, waar je deze later gaat in plaatsen.


En dan enkele mooie plaatjes die als achtergrond kunnen dienen. Ik haal mijn achtergronden bv uit allerlei tijdschriften.



De werkwijze is niet moeilijk maar zeer gemakkelijk. De doorzichtige plaatjes (harde epoxy plaatjes) die ik gebruik zijn namelijk zelfklevend en kan je dus gewoon kleven op de achtergrond die je leuk vindt.
Met je schaar vervolgens rondom properkes afknippen.





En dan plaatsen in het plaatje.
TIP: Soms zijn de epoxy plaatjes ( bubble caps) nogal hard en niet gemakkelijk in het plaatje te krijgen, ik leg deze dan even op de radiator, dan buigen ze super makkelijk.

Klaar is kees!
Je afbeelding zit nu gevangen in het plaatje, geen lijm nodig!



Je kan ze kopen in de Schleiperwinkel in Brussel, ze kocht er van het merk Epiphany Crafts.
Verder, let steeds goed op dat je een passende diameter koopt!
Dit is= je bubble caps een millimetertje kleiner kopen dan je charm settings. Dan 'klikken' ze mooi vast. Anders zal je moeten lijmen...

 

Schoon he :)